Seni, dört mevsimin en güzel günlerin de yazıyorum. Bir doğa harikası gülüşlere, öpmelere, sevişmelere sahipsin. ... Korkma lütfen. Ben çok güzel seviyorum seni. Demlenen çayın içilen ilk bardağında ki muhabbet gibi, sonrasında gelen derin somurtkan veya gülüşlü haller gibi, ve kalkıp giderken özlem duyulacak his gibi, seviyorum seni... Seni sevmem sonucun da ; Ne kadar kaybedebilir ? Ne kadar kazanabilirdim ki ? Kaybedince ; isimsiz bir şekilde tarihe not düşecek satırlarım. Kazanınca ; Mutlu bir geleceğe sahip olup, adının yanında satırlarım anılacak. Huzurlu yaşamak veya kaybetmeyi göze alabilirim. Aslında ben , sen varken de kaybetmeyi göze alabilirdim. Çünkü bilirim u'mutsuz yaşama hissini. Senden önce güçsüz kalıp, kaybeden bendim. Kelimelerin arkasına sığınıp felaketlerimi engelledim. Yağan yağmurların altın da susuz kalmayı bilip, kırılan sevişmelerimi erkenden boşalmamak ile kapattım. Ve bir çok yarım yaşan