Rüzgar Ç.

  Seni her gördüğüm de birazdan öpecek dedim. Olmadı. Sarılırsın diye umutlandım. Olmadı. Seni her gördüğüm de yeniden hatırlamak istiyorum. Sen ise kaybetmeye geliyorsun. Gidişlerin canımı yakmaya başladığı için yorgun düşüyorum. Hatırlamak,gecenin ağırlığını nefesime yüklüyor. Boğuluyorum,uyanamıyorum ve adından başka bir şey dilim de dönmüyor. Kaybetmenin resmini çiziyorum. Vazgeçemiyorum… Sen suçsuz, bense sana gelirken kanlı kavgalardan çıkıp geldim. Senin için verdiğim savaşların izleriydi. Sanırım suçluyum. Benden kaçmana gerek yok. Çünkü başka bir kaçışı daha kaldıracak umutlarım yok. Yanlış adreslere uğradığım oldu. Yılların kovaladığı ömrüm de gülüşüne uğradığım an,kalbimde sessiz melodiler çaldı. Aşk kelimesini ilk orada sözlüğüme eklemiştim. Bu sefer yanlış adres değil. Şimdi tam 12’den vurdum… Öyle değilmiş, sonradan anladım. Benim seni hatırlamak istemem,senin ise kaybetmek istemenin huzursuzluğun da ve bulutların kalbime yağmaya başladığında anlamıştım. Sen ne yapsan ağl

Gözlerim, özlemin ağır yorgunluğunda. Başımı koysam yastığa sonsuzluğa uyuyacağım. Biliyorum gideceksin. Kahretsin ki, sen dönmeyeceksin, ben öylece kenar mahalle köşelerinde sabahlayacağım. Unutmaya çalışacağım seni. Çalışmalarım her zaman başarısız olacak. Biliyorum... Çayım soğuyacak, hevesim kaçacak, senden sonra ilk defa gözlerim uzaklara öylece dalacak. Biliyorum gideceksin. Bir an öylece arkana bakmadan gideceksin. Ne "Kal." demem durduracak seni, ne "Yaşayalım." dediğim de kalacaksın, öylece çekip gideceksin. Biliyorum gideceksin. Zamanın kaybedilen hislerinde gideceksin. Ne geçmişte ki güzel anılarımız durduracak seni, ne sana Aşk'ta yanlış yapmadığımı bilerek gideceksin. Biliyorum gideceksin. Korkularım ile kavgaya tutuşturup gideceksin. Dokunduğum teninde parmak izlerimi alacaksın, dudaklarıma bıraktığın sükut-u  bırakıp gideceksin. Biliyorum gideceksin. Gözlerime iliştirdiğim senli düşlerimi bilerek gideceksin. Arkana toz bulutlarını katacaksın, oysa

Derler ki ; İsminin anlamı gözüm demekmiş. Dumanlı dağların sisini çözen, erkenden gelen baharın göz pınarıymışsın. Mağlubun oldum, mutlu maviliklerin olsun. Acıları unuttuğum dakikalara geliyorum. Badem gözlerinin sürmesinden süzüleyim, ellerini tutup avuç içlerinden öpeyim Kadın-ım. Dursun vakit, biz gidelim maviliklere. Ağrısı kalan şafak yellerini bırak geceye. Nasıl koşulur umutlara gösterelim Ferhat ile Şirin'e... Rüzgar Ç.

Almira ! Almiraaa ! Soruyorum susuyorsun... Anlat diyorum, boş boş gözlerime bakıyorsun. Konuşsan,anlatsan her şey farklı olacak. Belki hiçbir şey olmamış gibi sarılacağız. Belki gidişinin acısını dindireceksin. Kendi kaderimin için de hiç sensiz kalamıyorum. Şu kahpe mesafelere, ağır yollara,zincir vurulmuş düşlerimize, bir sigara yakıyorum. Özlüyorum... Konuşmalısın Almira! Konuş ve dinsin acılarımız... Başımın için de büyüyorsun. Kalbim de kırlangıçlar gibi çırpınıyorsun. Ve sesin geceleri kulaklarım da çırpınıyor. Unutamamanın acısını anlatamam. Unutmak da istemiyorum. Git gide kendimde yaşatıyordum seni. Biliyorum nereye gitsem benimle geleceksin. Şimdi konuşmalısın Almira! Konuş ve dinsin acılarımız... Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum. Sensizlikte ölümü beklerken nefret ettim. Özlemin buruk bir tadı var. Yaşadığım acılara dayanıyorsam, kimseyi umursamadan yaşamaya devam ediyorsam, Geleceğin günün

Zaman ilerliyor... Ve sonra ölümü bekliyorum. Bir gün aradığım çoğu şeyi bulamayacağım. Kavuşmalarımı, özlemimi, sevdamı ... yaşadığım bütün hislerimi bulamayacağım. Zaman ilerliyor... Ve sonra ölümü bekliyorum. Seni unutamamanın acısını biliyorum. Yalnızlığımı, seni hatırladıkça hissediyorum. Alışkanlık yapacak. Korkuyorum. Bu yalnızlık sensizliği kapatacak. Ve sen geldiğin de, ben olmam korkusu ile yaşıyorum. Zaman ilerliyor. Ve sonra ölümü bekliyorum. Koşuyordum. Hiç durmadan koşuyordum. Kalbim bıçak yarası sızısında. Tenhalar da saklandım. Durmak istedim. Kalabalıktan uzak dursam, aklımı,kalbimi sensizliğe alıştırırım dedim. Tam alıştım dediğim zaman, bir yağmur başlıyor. Yağmurlu havalar da dudaklarımı öpmeyi severdin. Aklıma geldin. Unutmama bile fırsat vermiyordun. Sevgilim Merhametsizdin... Nereye kadar gidecekti anıların. Durdurmalısın bu duygularımı. Ben unutmalıyım. Zaman ilerliyor...

Ölüm kadar güzel olsan, Senin için savaşırdım. #RüzgarÇ . Ve hala sen yüreğim de, gecelerime kan bulaştıran Çocuk. #RüzgarÇ . Bugün de Özledim. Her şeyim Sen... #RüzgarÇ . Sensiz bir sabaha uyanıyorum. Özlemim içim de, #RüzgarÇ . Yüreğime yağmur yağıyor... Herkes bir dünya içinde kaybolup gidiyor. #RüzgarÇ . Bazı kadınların gülüşü, Cennetin fragmanı sayılır... #RüzgarÇ . Elena topla umutlarımızı. Dönmemek üzere rüyalara gidiyoruz. #RüzgarÇ . Hadi be ölüm fısılda, son nefesim de, şiirlerime... #RüzgarÇ . Yalnızlık ; Bize derman olacakların , bizden kaçmasıdır... #RüzgarÇ . Kapalı gişe filmlerin en saçma sahnesiydi sevdamız. #RüzgarÇ . İnanmak istediğim hayallerim var. Yolları u'mutlu yarınlara çıkan. #RüzgarÇ .

Özlemim karışmış yüzüme. Saç,sakal bir karış, düşlerim düşmüş akında, umutlarım karışmış tozuna, yanan sigaramın sarı dumanı, hiç sorgusuz sualsiz kabul etmiştim. Gitmiştim gurbet ellere. Gitsem vurulsam oralarda. Vurulsam,kaybolsam yaban ellerde. Çırılçıplak düşsem son umutlarıma. Vakit daralsa şimdi, son sigaramı çeksem içime, çeksem,kalkamasam, kalkamadıkça senli düşlerime gömülsem. Uyanmasam... Ruhum bir mısra çekiyor seni. Ölümün tadı vuruyor şimdi dilime. Ellerim titrek,kalemim korkusuz,şakaklarım buz... Bir ben uyudum burada. Bir de dipsiz kuyuda yatan yetimler. Anadoluydum ben. Umut doluydum,nazlı seher sabahlarına uyanırdım. Şimdi göçüp gitmişim. Büyük şehirlerin gri,soğuk havalarına karışmışım. Düşmesem senin hayallerine, gözlerine inanmasam, Ben Anadoluydum. Seher vakti leylim leylim. Adın geçince titreyen dudaklarım. Ve ben korkusuz sevda işçisi, yoluna hasret yolları yapan. Yaram derine gider. D

Soruyu soru halinde bırakıp,öylece bırakıp çekip gitmişliğim var.Ortak bir acı varken bunu sadece derinden hisseden ben isem bütün sorulardan,cevapsız şekilde kaçma yetkim vardır.En azından kendime o yetkiye vermiştim.Birinin peşindeyim ben.Şimdi durup düşünemem O'nsuz soruları ve cevabı "O" olan hiç bir soruya cevap vermem.Canımın daha çok yanmasına izin veremem.Kanayan yüreğimi daha çok fırtınaya koyamam. Rüzgar'a dur! Yağmur'a yağma! Güneş'e doğma! demek aklımın kaybedişinin ilk belirtisiydi.Benden uzaklaştıkça,bana ait olan hisler topluluğumu çalıp giderken,normal şekilde yaşıyor olmamam o kadar belliydi ki, bu kaosun ortasın da en çok aklımı ve hislerimi kaybetmiştim.Senin hakkında yazmamaya çalıştıkça,sürekli içmeme,kendime kilitlenmeye,bağırmaya,şehrin gri cephesine bomba yağıyor gibi acı çekmeye devam ediyorum. Benim bir suçum yoktu.Sadece gülüşünden öptüm. Evet.Bilmiyordum.Dünya da ki bütün acıların toplamı senin gidişine denk gelec