Fiyakalı zamanların arasından çıktım. Sonra durdu hayatım. Başı boş, kendi yalnızlığına kapılmış ve en önemlisi sanırım mutluluk hissinin nasıl bir şey olduğunu unuttum. Kahrolası hisler... hiç birini hissetmiyorum. Size de böyle olduğu oldu mu ? Ben böyle zamanlar da bir sigaraya bir de Neşet Ertaş’a sığınırım. Anlamsız gelmesin bu size. Benim de inceden hikayelerim burada başladı ve bitti... Mesela yüreğimden yandım. Yıllardır da bu acının geçmesini b ekliyorum. Geçer mi ? Geçecek mi ? Bilmiyorum ! Siz biliyor musunuz ? N’oluyor hikayenin sonunda ? Hiç bir bok olmuyor de mi ? Ben de öyle düşünmüştüm. Öylece kendi içimize yağmur olup yağıyoruz. Akşamdan vuran her sızıyı ertesi günün sabahına kadar iliklerimizi parçalarcasına hissediyoruz. Neden geçmez bu siktiğimin acısı. Anlamadım gitti. Oysa hiç bir hissim yok. Boşluktayken bir insan yanmamalı. Yanmamalı lan ! Mesela sigarayı paketinden çıkarıp o iki parmak arasına koymamalı. Bu düzen böyle gitmez. Gitmemeli ! Kaybetmekte bir